Kabels voor elektrische telecommunicatie

Elektrische kabels die worden gebruikt om informatie over te brengen, verschillen in functie en ontwerp sterk van stroomkabels.In een communicatiekabel zijn zowel de spanning als de stroom klein.Een stroomkabel heeft meestal niet meer dan drie geleiders, maar de kabel is een elektrische kabel die op een vaste stroom of een laagfrequente wisselstroom werkt, terwijl de communicatiekabel op hogere frequenties werkt.waarvan elk 1 inch kan zijn (2.5 cm) of meer in diameter; een telefoonkabel kan meerdere duizenden geleiders hebben, waarvan de diameter kleiner is dan 0,05 inch (0,125 cm).
Beschermingsbedekkingen voor elektrische communicatiekabels zijn vergelijkbaar met die voor elektrische stroomkabels.Meestal bestaan zij uit een buis van aluminium of lood of uit een combinatie van metalen strips en thermoplastische materialenDe isolatie van een telefoonkabel bestaat uit droge cellulose (in de vorm van papierband om de geleider heen of papierpulp die op de geleider wordt aangebracht) of polyethyleen.De isolatie is een paar honderdste van een centimeter dik of minderEen coaxkabel, die voor het eerst in gebruik werd genomen tijdens de Tweede Wereldoorlog,is een kabel met twee geleiders waarin een van de geleiders de vorm van een buis heeft terwijl de andere (kleiner, maar ook cirkelvormig in doorsnede) wordt ondersteundEen aantal van deze coaxiale eenheden kan in een gemeenschappelijke mantel of -schede worden gemonteerd.
De constructie van lange onderzeese kabels voor telefonische of telegrafische diensten verschilt enigszins van de eerder besproken.In 1858 werd voor het eerst een transatlantische kabel voor telegrafiebedrijven en in 1956 voor telefoons voltooidIn 1988 werd voor het eerst een glasvezelkabel over de Atlantische Oceaan gelegd.